Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

15/9/10

ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ



ΚΑΙ τότε η Αλμήτρα μίλησε ξανά, και είπε, Και τώρα θα σε ρωτήσουμε για το Θάνατο.
Κι εκείνος είπε:
Θέλετε να μάθετε το μυστικό του θανάτου.
Αλλά πως θα το βρείτε αν δεν το γυρέψετε μέσα στην καρδιά της ζωής;
Η κουκουβάγια που τα νυχτόθωρα μάτια της είναι τυφλα στο φως της μέρας, δεν μπορεί ν' αποκαλύψει το μυστήριο του φωτός. ''Αν θέλετε πραγματικά ν' αντικρύσετε την ψυχή του θανάτου, ανοίξτε την καρδιά σας ολάκερη στο σώμα της ζωής.
Γιατι η ζωή κι ο θάνατος είναι ένα, καθώς ο ποταμός κι η θάλασσα είναι ένα.
Στο βάθος των ελπίδων και των πόθων σας υπάρχει η σιωπηλή σας γνώση για το υπερπέραν.
Και σαν τους σπόρους που ονειρεύονται κάτω από το χιόνι, η καρδιά σας ονειρεύεται την άνοιξη. Να εμπιστεύεστε τα όνειρα, γιατί σ' αυτά είναι κρυμμένη η πύλη προς την αιωνιότητα.
Ο φόβος σας για το θάνατο είναι σαν το τρεμούλιασμα του βοσκου όταν στέκεται μπροστά στο βασιλιά που το χέρι του θα τον ακουμπήσει για να τον τιμήσει.
Μήπως δε χαίρεται ό βοσκός κάτω από το τρεμούλιασμά του, που θα φορέσει το μετάλλιο του βασιλιά;
Κι ώστόσο, δεν είναι η ταραχή εκεινο που τον γνιάζει πιό πολύ;
Γιατί, τι αλλο είναι ο θάνατος εκτός από το να σταθείς γυμνός μέσα στον άνεμο και να λιώσεις μέσα στον ήλιο;
Και τι σημαίνει να πάψεις ν' αναπνέεις εκτός από το να ελευθερώσεις την ανάσα από τα ασταμάτητα κύματά της, για να μπορέσει να υψωθεί και ν' άπλωθει και να γυρέψει το Θεό ανάλαφρη κι ανεμπόδιστη;
Μονάχα όταν πιείτε από το ποτάμι της σιωπης, θα μπορέσετε πραγματικά να τραγουδήσετε.
Και μόνο όταν φτάσετε στη βουνοκορφή, θ' αρχίσετε να σκαρφαλώνετε.
Kαι όταν η γη γυρέψει τα μέλη σας, τότε μόνο θα χορέψετε πραγματικά.
Μετάφραση - Ευάγγελος Γράψας

ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ




Kι ένας γέρος ιερέας είπε, Μίλησέ μας για τη Θρησκεια.
Κι εκείνος αποκρίθηκε:
Μήπως μίλησα για τίποτ' άλλο σήμερα εκτός άπό τη θρησκεία;
Δεν είναι ή θρησκεία όλες οι πράξεις και όλες οι σκέψεις, και αυτό που δεν είναι ούτε πράξη ούτε σκέψη, αλλα μια απορία και μια εκπληξη που αναβλύζει πάντοτε μέσα στην ψυχή, ακόμα κι όταν τα χέρια σμιλεύουν την πέτρα ή δουλεύουν στον αργαλειό;
Ποιός μπορεί να χωρίσει την πίστη του από τις πράξεις του, η τις πεποιθήσεις του από τις ασχολίες του;
Ποιός μπορεί ν' απλώσει τις ώρες του μπροστά του, και να πεί,
«Αυτό για τό Θεό κι αυτό για μένα ,αυτό για την ψυχή μου κι αυτό για το σωμα μου;» "Όλες οι ώρες σας είναι φτερα που φτερουγίζουν μέσα στο διάστημα και πετούν από εαυτό σε εαυτό.
Αυτός που φοράει την ηθικότητά του σαν το καλύτερο ρουχο του, θα ήταν καλύτερα να μείνει γυμνός.
0 άνεμος κι ο ήλιος δε θ' ανοίξουν τρύπες στο δέρμα του.
Και αυτός που κανονίζει τη συμπεριφοορά του με την ηθική, φυλακίζει τό αηδόνι της ψυχης του στο κλουβί.
Το πιό ελεύθερο τραγούδι δεν ερχεται μέσα από τις αμπάρες η τα σύρματα του κλουυβιου.
Και όποιος βλέπει τη λατρεία σαν ενα παράθυρο, που μπορεί ν' ανοίγει αλλα και να κλείνει, αυτός δεν εχει ακόμα επισκεφτεί το σπίτι της ψυχης του που τα παράθυρά του αρχίζουν την αυγη και τελειώνoυν στην αυγή.
Η καθημερινή σας ζωη είναι ο ναός σας και η θρησκεία σας.
'Όταν μπαίνετε σ' αυτήν, πάρετε μαζί σας όλο τον εαυτό σας.
Πάρετε τ' αλέτρι και τ' αμόνι, το σφυρι και το λαγουτο, τα πράγματα που φτιάξατε για τις αναγκες σας η για την ευχαρίστησή σας,
Γιατί, στις όνειροπολήσεις σας δεν μπορείτε ν' ανυψώθείτε πάνω από τα κατορθώματά σας, ούτε να πέσετε χαμηλότερα από τις αποοτυχίες σας.
Και πάρετε μαζί σας όλους τους ανθρώπους:
Γιατί, στη λατρεία σας δεν μπορειτε να πετάξετε ψηλότερα από τις ελπίδες τους, ούτε να ταπεινώσετε τον εαυτό σας χαμηλότεερα από την απελπισία τους.
Κι αν θέλετε να γνωρίσετε το Θεό, μην ενεργειτε σα να προσπαθειτε να λύσετε αινίγματα.
Καλύτερα να κοιτάξετε γύρω σας και θα δείτε το Θεο να παίζει με τα παιδιά σας.
Κοιτάξετε και στο διάστημα θα δειτε το Θεό να περπατάει μέσα στο σύννεφο, ν' άπλώνει τα χέρια του με την αστραπή και να κατεβαίνει με τη βροχή.
Θα τον δειτε να χαμογελάει μέσα από τα λουλούδια και μετα ν' ανεβαίνει και να κουνάει τα χέρια του με τα κλαδιά των δέντρων.
Μετάφραση - Ευάγγελος Γράψας

12/9/10

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ



Κι ενας ποιητής είπε,

Μίλησέ μας γιά την Ομορφιά.
Κι εκείνος αποκρίθηκε:
που θα ψάξετε για την ομορφιά, και πως θα τη βρείτε αν αυτη ή ίδια δεν είναι ό δρόμος σας και ο οδηγός σας;
Και πως θα μιλήσετε γι' αυτη αν αυτη δεν είναι η υφάντρα του λόγου σας;
Οι βασανισμένοι και οι χτυπημένοι λένε, «Η όμορφια είναι καλη κι ευγενική.
Σα μια νέα μητέρα, κάπως ντροπαλη για τη δόξα της, περπατεί ανάμεσά μας.»
Και οι ανθρωποι του πάθους λένε, «'Όχι, η όμορφια είναι ενα πράγμα γεμάτο δύναμη και τρόμο.
Σαν την καταιγίδα ταρακουνά τη γη κάτω από τα πόδια μας και τον ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας.»
Οι κουρασμένοι και οι αδύναμοι λένε, «Η όμορφια είναι φτιαγμένη από απαλά ψιθυρίσματα. Μιλάει μέσα στο πνεύμα μας. H φωνή της υποχωρεί στη σιωπή μας σαν το αδύναμο φως που τρεμοπαίζει από το φόβο της σκιάς.»
Αλλα οι ανήσυχοι λένε, «Έμείς ακούσαμε την όμορφια να κραυγάζει ανάμεσα στα βουνά, Και μαζι με τις κραυγές της, ακούστηκε ο ήχος καλπασμών, χτύπημα φτερών και βρούχισμα λιονταριών.» •
Τη νύχτα οι φύλακες της πόλης λένε, "Η όμορφια θ' ανατείλει μαζι με την αυγη από την ανατολή.»
Και το μεσημέρι, οι εργάτες κι οι όδοιιπόροι λένε, «Έμεις είδαμε την όμορφια να γέρνει πάνω στη γη από τα παράθυρα της δύσης.»
Το χειμώνα, οι αποκλεισμένοι από τα χιόνια λένε, «Η ομορφιά θα ' ρθει με την άνοιξη τρέχοντας χαρούμενα πάνω στους λόφους.»
Και μέσα στη ζέστη του καλοκαιριου, οι θεριστες λένε, «Έμεις είδαμε την ομορφιά να χορεύει μαζι με τα φθινοπωρινα φύλλα και είχε μια τούφα χιόνι στα μαλλιά της.»
'Όλα αυτα τα πράγματα εχετε πει για την όμορφιά.
Άλλα στην πραγματικότητα δε μιλήσατε για την όμορφια αλλα για ανάγκες ανεκπλήρωτες,
Και η όμορφια δεν ειναι μια ανάγκη, αλλα μια έκσταση. "Η ομορφιά δεν είναι στόμα διψασμένο οϋτε αδειο χέρι που απλώνεται.
Αλλά είναι πιο πολυ μια καρδια φλογισμένη και μια ψυχη μαγεμένη.
Δεν είναι η εικόνα που θα θέλατε να δειτε οϋτε τό τραγούδι που θα θέλατε ν' ακούσετε,
Αλλα μάλλον μια εικόνα που βλέπετε παρ' όλο που κλείνετε τα μάτια σας κι ενα τραγούδι που ακούτε παρ' όλο που κλείνετε τ' αφτιά σας.
Δεν είναι ό χυμός μέσ' από τη φλούδα του δέντρου, οϋτε το φτερό ανάμεσα στα νύχια, αλλα είναι πιό πολυ ενας κηπος παντοτινά ανθισμένος κι ενα κοπάδι άγγελοι που αιώνια πετούν.
Λαε της Όρφαλεζίας, η όμορφια είναι η ζωη,όταν η ζωη φανερώνει το ιερό της πρόσωπο.
Αλλά εσείς ειστε η ζωη κι εσείς τό πέπλο που τη σκεπάζει.
Η όμορφια είναι η αιωνιότητα που ατενίζει τον εαυτό της στον καθρέφτη.
Αλλά εσείς είστε η αιωνιότητα κι εσείς είστε ο καθρέφτης.
Μετάφραση: Ευάγγελος Γράψας

ΗΔΟΝΗ



ΥΣΤΕΡΑ, ενας ερημίτης, που επισκεφτόταν την πόλη μόνο μια φορα τό χρόνο, βγηκε μπροστα και είπε, Μίλησέ μας για την Ηδονή.
Κι εκεινος αποκρίθηκε λέγοντας:
Ηδονή είναι ενα τραγούδι ελευθερίας, Αλλά δεν είναι ελευθερία.
Είναι το άνθισμα των πόθων σας,αλλά δεν είναι ο Kαρπός τους.
Είναι ένα βάθος που καλεί το ύψος, αλλά δεν είναι ούτε τό βαθυ ούτε το υψηλό. Eίvαι το φυλακισμένο πουλί που ανοίγει τα φτερά του,
Αλλα δεν είναι τό απέραντο διάστημα. Ναί, αληθινά, η ηδονή είναι ενα τραγούδι, ελευθερίας.
Και θα μου εκανε χαρα να τό τραγουδατε με όλη την καρδιά σας αλλα δε θα 'θελα να χάσετε τις καρδιές σας στό τραγούδι της.
Μερικοί από τους νέους σας αναζητουν την ηδονη σαν αυτη να ήταν τό παν και τους κρίνουν και τους κατηγορουν.
Έγω δε θα τους εκρινα ούτε θα τους καατηγορουσα. Θα τους αφηνα να αναζητουν.
Γιατι θα βρουν την ηδονή, αλλα όχι μόνη της
Ή ηδονη εχει έφτα αδελφές, που και η τελευταία από αυτες είναι πιό. όμορφη από την ηδονή.
Δεν εχετε ακούσει για τόν άνθρωπο που εσκαβε στό χώμα για να βρει ρίζες και βρήκε θησαυρό;
Και μερικοι από τους μεγαλύτερούς σας αναθυμουνται τις ήδονες με λύπη σα να ήταν αδικήματα που διέπραξαν στη μέθη.
Αλλα τό μετάνιωμα είναι τό συννέφιασμα της ψυχης και όχι ή τιμωρία της.
Αυτοι θα πρεπε να θυμουνται τις ήδονές τους μ' ευγνωμοσύνη, δπως θα θυμουνταν τη σοδεια του καλοκαιριου.
Κι ώστόσο αν τους κάνει παρηγορια να μετανιώνουν, αφηστε τους να παρηγορουνται
Και υπάρχουν ανάμεσά σας εκείνοι που δεν είναι ούτε νέοι για να αναζητουν ούτε γέροι για να θυμουνται και από τό φόβο της αναζήτησης και της θύμησης αποφεύγουν όλες τις ήδονές, για να μην παραμελήσουν τό πνευμα ή να μη τό προσβάλουν.
Άλλα σ' αυτα ακριβώς βρίσκεται ή ηδονή τους.
Κι ετσι κι αύτοι βρίσκουν ενα θησαυρό ενώ σκάβουν ψάχνοντας για ρίζες με τρεμάμενα χέρια.
Αλλα πέστε μου, ποιος είναι εκείνος που μπορεί να προσβάλει το πνευμα;
Μπορεί τό αηδόνι να προσβάλει την ησυχία της νύχτας, Ή η πυγολαμπίδα τ' αστέρια;
Και μπορει ή φωτια σας ή ο καπνός σας να ταράξει τόν άνεμο;
Νομίζετε δτι τό πνευμα είναι μια ηρεμη λιμνούλα που μπορείτε να ταράξετε μ' ενα ραβδί;
Πολλες φορες όταν αρνειστε στόν εαυτό σας την ευχαρίστηση, τό μόνο που κάνετε είναι να αποθηκεύετε τόν πόθο στό εσωτερικό της ύπαρξής σας.
Ποιός ξέρει αν αυτό που παραλείπετε σήμερα, δεν περιμένει για αύριο;
Ακόμα και τό σώμα σας γνωρίζει την κληρονομιά του και τη δικαιωματική του ανάγκη και δεν ξεγελιέται.
Και τό σώμα σας είναι ή αρπα της ψυχης σας,
Και εξαρτιέται από σας αν ή αρπα αυτη θα βγάλει γλυκια μουσικη η μπερδεμένους ηχους.
Και τώρα αναρωτιέστε μέσα στην καρδιά σας, «Πώς θα διακρίνουμε αυτό που είναι καλό στην ήδονη από εκείνο που είναι κακό;» Πηγαίνετε στα χωράφια και στους κήπους σας, κι εκεί θα μάθετε ότι η ηδονη της μέλισσσας είναι να μαζεύει μέλι από τό λουλούδι, Άλλα είναι και ήδονη του λουλουδιου να χαρίζει το μέλι του στη μέλισσα.
Γιατί, το λουλούδι είναι για τη μέλισσα μια πηγή ζωης, και για τό λουλούδι ή μέλισσσα είναι ο αγγελιαφόρος της αγάπης.
Αλλα και για τους δυό, μέλισσα και λουλούδι, τό δόσιμο και η απολαβη της ηδονής είναι μια ανάγκη και μια εκσταση. Λαε της Όρφαλεζίας, να είστε στις ηδονές σας, σαν τα λουλούδια και τις μέλισσες.

Mετάφραση: Ευάγγελος Γράψας

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ


ΜΕΤΑ, μια ιέρεια είπε,
Μίλησέ μας για την Προσευχή.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
Προσεύχεστε στη λύπη σας και στην ανάγκη σας, μακάρι να μπορούσατε να προοσεύχεστε και στην πληρότητα της χαρας σας και στις μέρες της αφθονίας σας.
Γιατί, τί αλλο είναι η προσευχη εκτός από επέκταση του εαυτου σας στό ζωντανό αiθέρα;
Κι αν σας φέρνει παρηγορια να ξεχύνετε τό σκοτάδι σας στό διάστημα, θα σας εφερνε επίσης χαρα αν ξεχύνατε στό διάστημα τό γλυκοχάραμα της καρδιας σας.
Κι αν δεν μπορείτε παρα να κλαίτε όταν ή ψυχή σας σας καλεί στην προσευχή, θα 'πρεπε αυτη να σας κεντρίζει ξανα και ξανά, με τό κλάμα, ωσπου να φτάσετε στό γέλιο.
"Όταν προσεύχεστε, ύψώνεστε και συναντατε στόν αέρα εκείνους που προσεύχονται την ϊδια εκείνη ωρα, και τους οποίους δεν μπορειτε να συναντήσετε παρα μόνο στην προσευχή.
Γι' αυτό, η επίσκεψή σας σ' αυτό τόν αόρατο ναό ας μη γίνεται για αλλο σκοπό εκτός από την εκσταση και τη γλυκεια επικοινωνία.
Γιατί, αν μπείτε στό ναό αυτο μόνο με το σκοπό να ζητήσετε, δε θα λάβετε:
Κι αν μπείτε σ' αυτόν μόνο, για να ταπεινώσετε τόν έαυτό σας, δε θα ανυψωθειτε:
Και ακόμα, κι αν μπειτε σ' αυτόν για να παρακαλέσετε για τό καλό των αλλων, δεν θα εΙσακουστείτε.
Είναι αρκετό να μπειτε μόνο στόν αόρατο ναό.
Δεν μπορω να σας διδάξω πως να προσεύχεστε με λόγια.
'Ό Θεός δεν ακούει τα λόγια σας εκτός εαν αυτός ό ίδιος εκφράζεται με τα χείλη σας.
Και δεν μπορω να σας διδάξω την προσευχη των θαλασσων και των δασων και των βουνων.
Άλλα εσεις που είστε γεννημένοι από τα βουνα και τα δάση και τις θάλασσες, μπορειτε να βρειτε την προσευχή σας στην καρδιά σας, Και αν μόνο τ' αφουγκραστειτε μέσα στην ησυχία της νύχτας, θα τα ακούσετε να λένε με τη σιωπή τους:
«Θεέ μας, που είσαι ο φτερωτός εαυτός μας, είναι η θέλησή σου μέσα μας που θέλει. Είναι ό πόθος σου μέσα μας που ποθει. Είναι η όρμή σου μέσα ,μας που μετατρέπει τις νύχτες μας, που είναι δικές σου, σε μέρες, που κι αυτες είναι δικές σου.
Δεν μπορουμε να σε παρακαλέσουμε για τίποτα, γιατί εσυ ξέρεις τις ανάγκες μας πριν ακόμα γεννηθουν μέσα μας:
Έσυ είσαι η ανάγκη μας και όταν μας δίνεις πιό πολυ από τόν έαυτό σου, μας τα δίνεις όλα.»

Mετάφραση: Ευάγγελος Γράψας

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΚΟ


Κι ένας από τους γέροντες της πόλης είπε, Μίλησέ μας για τό Καλό και τό Κακό.
Κι εκεινος αποκρίθηκε:
Μπορω να μιλήσω για τό καλό που είναι μέσα σας, αλλα οχι για τό κακό. Γιατί, τί αλλο είναι τό κακό εκτός από τό καλό τό βασανισμένο από την πείνα του και τη δίψα του;
Στ' αλήθεια, όταν τό καλό πεινάει, αναζητα την τροφή του ακόμα και στις σκοτεινες σπηλιές, και όταν διψα, πίνει ακόμα και από τα στάσιμα νερά.
Είστε καλοι όταν είστε ενα με τόν έαυτό σας.
Κι ώστόσο, όταν δεν είστε ενα με τόν εαυτό σας δεν ειστε κακοί.
Γιατι το διαιρεμένο σπίτι δεν είναι φωλια κλεφτων είναι μόνο ενα διαιρεμένο σπίτι.
Κι ενα καράβι χωρις πηδάλιο μπορει να περιπλανιέται ασκοπα ανάμεσα σε επικίνδυνα ξερονήσια κι ώστόσο να μη βουλιάξει στό βυθό.
Ειστε καλοι δταν προσπαθειτε να δώσετε από τόν έαυτό σας. Κι ώστόσο δεν είστε κακοι όταν γυρεύετε όφελος για τόν έαυτό σας. Γιατι όταν προσπαθειτε για όφελος είστε σαν τη ρίζα που προσκολλιέται στη γη και βυζαίνει στό στηθος της.
Και βέβαια ό καρπός δεν μπορει να πει στη ρίζα, «Να είσαι σαν εμένα, ωριμη και γεμάτη, και πάντα να δίνεις από την αφθοονία σου».
Γιατί, για τον καρπό τό δόσιμο είναι ανάγκη, όπως ανάγκη είναι για τη ρίζα ή απολαβή.
Ειστε καλοι σταν ειστε ολότελα ξύπνιοι στό λόγο σας.
Κι ώστόσο δεν ειστε κακοι δταν κοιμάστε, ενω η γλώσσα σας πάλλεται χωρις σκοπό; Και ίσως, ακόμα και μια ασυνάρτητη όμιλία μπορει να δυναμώσει μια αδύνατη γλώσσα.
ΕΙστε καλοι όταν περπατατε πρός το σκοπό σας σταθερα και με τολμηρα βήματα.
Κι ώστόσο δεν είστε κακοι σταν προχωρειτε πρός τα κει κουτσαίνοντας.
Άκόμα και κεινοι που κουτσαίνουν δεν πηγαίνουν πρός τα πίσω.
Αλλα εσεις που είστε δυνατοι και γρήγοροι, προσέξτε να μη κουτσαίνετε μπροστα στόν κουτσό, νομίζοντας στι αυτό ειναι καλοσύνη.
Είστε καλοι με αναρίθμητους τρόπους, και δεν ειστε κακοι σταν δεν ειστε καλοί, Μόνο που χασομερατε και τεμπελιάζετε.
ΕΙναι κρίμα που τα ελάφια δεν. μπορουν να διδάξουν στις χελωνες τη γρηγοράδα.
Ή καλοσύνη σας βρίσκεται στη λαχτάρα σας για το μεγάλο εαυτό σας: και ή λαχτάρα αυτη βρίσκεται μέσα σε όλους σας.
Αλλα σε μερικους απο σας, ή λαχτάρα αυτη είναι σα χείμαρρος που τρέχει όρμητικα προς τη θάλασσα, κουβαλώντας μαζί του τα μυστικα των λοφοπλαγιων και τα τραγούδια του δάσους.
Ενώ σε αλλους είναι σάν επίπεδο ρευμα πού χάνεται στις στροφες και τις γωνίες κι αργοπορεί ωσπου νά φτάσει στην ακτή.
Άλλά δεν πρέπει αυτός που λαχταρα πολυ νά λέει σ' εκείνον πού λαχταρα λίγο,
"Γιατι εισαι αργος και σταματας;»
Γιατι ό πραγματικά καλός δε ρωτάει τον γυμνό, "που είναι τά ρουχα σου;» ουτε τον αστεγο, "Τί επαθε τό σπίτι σου;»
Mετάφραση: Ευάγγελος Γράψας

ΧΡΟΝΟΣ



Ένας αστρονόμος είπε, Δάσκαλε, τί έχεις να πεις για τό Χρόνο;
Κι εκεινος αποκρίθηκε:
Θα θέλατε να μετρήσετε τό χρόνο που είναι χωρις μέτρα και αμετρος.
Θα θέλατε να προσαρμόσετε τη διαγωγή σας, ακόμα και να κατευθύνετε την πορεία της ψυχης σας, σύμφωνα με τις ώρες και τις εποχές.
Θα θέλατε να κάνετε τό χρόνο ενα ποταμάκι για να καθήσετε στην οχθη του και να παρακολουθείτε τό κύλισμά του.
Και μήπως δεν είναι ό Χρόνος σπως είναι ή αγάπη, αδιαίρετος και χωρις ρυθμό;
Αλλα αν στη σκέψη σας εχετε άνάγκη να μετρατε τό χρόνο σε εποχές, κάνετε κάθε εποχη να περιλαμβάνει όλες τις αλλες εποχές,
Και κάνετε τό σήμερα να αγκαλιάζει τό παρελθόν με την ανάμνηση και τό μέλλον με τη λαχτάρα.
Ώστόσο, το αχρονο που είναι μέσα σας εχει επίγνωση του άχρονου της ζωης,
Και ξέρει .ότι τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τό αύριο, τό ονειρο του σήμερα.
Κι ότι αυτό που τραγουδα και διαλογίζεται μέσα σας κατοικει ακόμα μέσα στα όρια της πρώτης εκείνης στιγμης που διασκόρπισε τα αστέρια στό διάστημα.
Ποιός ανάμεσά σας δε νιώθει ότι ή δύναμή του ν' αγαπα είναι απεριόριστη;
Αλλα και ποιός, ώστόσο, δεν αίσθάνεται στι αυτη ή ϊδια ή αγάπη, αν και απεριόριστη, είναι αίχμαλωτισμένη μέσα στό κέντρο της ϋπαρξής του, και δεν πετα από σκέψη αγάπης σε αλλη σκέψη αγάπης, ούτε από πράξεις αγάπης σε αλλες πράξεις αγάπης;
Mετάφραση: Ευάγγελος Γράψας

ΟΜΙΛΙΑ



KΑΙ τότε κάποιος λόγιος είπε, Πές μας για την Όμιλία.
Κι εκεινος αποκρίθηκε λέγοντας:
Μιλάτε όταν παύετε να βρίσκεστε σε ειιρήνη με τη σκέψη σας
Κι όταν δεν μπορειτε άλλο πια να μείνετε στη μοναχικότητα της καρδιάς σας, τότε ζειτε στα χείλη σας, και ό ηχος είναι μία διασκέδαση κι ενα σκότωμα τού καιρού.
Και στην όμιλία σας τις περισσότερες φορες μισοδολοφονειται η σκέψη.
Γιατι η σκέψη είναι ενα πουλι τοϋ διαστήματος, και μέσα στό κλουβι τών λέξεων μπορει βέβαια να ξεδιπλώσει τα φτερά του, αλλα δεν μπορει να πετάξει.
"Οταν συναντατε τό φίλο σας στό δρόμο ή στην αγορά, αφηστε τό πνεϋμα που είναι μέσα σας να κινήσει τα χείλη σας και να κατευθύνει τη γλώσσα σας.
Άφηστε τη φωνη που είναι μέσα στη φωνή σας να μιλήσει στο αφτι του αφτιου του . Γιατι η ψυχή του θα κρατήσει την αλήθεια της καρδιάς σας, ακριβώς όπως η γλώσσα θυμάται τη γεύση του κρασιου.
Κι όταν τό χρώμα εχει ξεχαστει κι η κούπα δεν ύπάρχει πιά.
Ύπάρχουν ανάμεσά σας εκεινοι που αναζητουν τόν όμιλητικό επειδη φοβουνται να μείνουν μόνοι.
H σιωπη της μοναξιάς φανερώνει στα μάτια τους τους γυμνους έαυτούς τους και γι' αυτο προτιμουν να δραπετέψουν.
Και ύπάρχουν εκεινοι που μιλουν, και χωρις γνώση ή προηγούμενη σκέψη, φανερώνουν μια αλήθεια που κι οί ίδιοι δεν καταλαβαίνουν.
Και ύπάρχουν εκεινοι που εχουν την αλήθεια μέσα τους, αλλα δεν την εκφράζουν με λέξεις. Στα στήθη αυτών τών ανθρώπων κατοικει τό πνευμα μέσα στη ρυθμικη σιωπή.

The Prophet



The Coming of the Ship
Al Mustafa, the chosen and the beloved, who was a dawn onto his own day, had waited twelve years in the city of Orphalese for his ship that was to return and bear him back to the isle of his birth.And in the twelfth year, on the seventh day of Ielool, the month of reaping, he climbed the hill without the city walls and looked seaward; and he beheld the ship coming with the mist.Then the gates of his heart were flung open, and his joy flew far over the sea. And he closed his eyes and prayed in the silences of his soul.But he descended the hill, a sadness came upon him, and he thought in his heart:How shall I go in peace and without sorrow? Nay, not without a wound in the spirit shall I leave this city.Long were the days of pain I have spent within its walls, and long were the nights of aloneness; and who can depart from his pain and his aloneness without regret?Too many fragments of the spirit have I scatterd in these streets, and too many are the children of my longing that walk naked among these hills, and I cannot withdraw from them without a bruden and an ache.It is not a garment I cast off this day, but a skin that I tear with my own hands
.......................
On Love
Then said Almitra, "Speak to us of Love."
And he raised his head and looked upon the people, and there fell a stillness upon them. And with a great voice he said:When love beckons to you follow him,Though his ways are hard and steep.And when his wings enfold you yield to him,Though the sword hidden among his pinions may wound you.And when he speaks to you believe in him,Though his voice may shatter your dreams as the north wind lays waste the garden.For even as love crowns you so shall he crucify you. Even as he is for your growth so is he for your pruning.Even as he ascends to your height and caresses your tenderest branches that quiver in the sun,So shall he descend to your roots and shake them in their clinging to the earth.Like sheaves of corn he gathers you unto himself.He threshes you to make you naked
.........................
On Marriage
Then Almitra spoke again and said, "And what of Marriage, master?"
And he answered saying:You were born together, and together you shall be forevermore.You shall be together when white wings of death scatter your days.Aye, you shall be together even in the silent memory of God.But let there be spaces in your togetherness,And let the winds of the heavens dance between you.Love one another but make not a bond of love:Let it rather be a moving sea between the shores of your souls.Fill each other's cup but drink not from one cup.Give one another of your bread but eat not from the same loaf.Sing and dance together and be joyous, but let each one of you be alone,Even as the strings of a lute are alone though they quiver with the same music.Give your hearts, but not into each other's keeping.For only the hand of Life can contain your hearts
..................
On Children
And a woman who held a babe against her bosom said,
"Speak to us of Children."
And he said:Your children are not your children.They are the sons and daughters of Life's longing for itself.They come through you but not from you,And though they are with you, yet they belong not to you.You may give them your love but not your thoughts.For they have their own thoughts.You may house their bodies but not their souls,For their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams.You may strive to be like them, but seek not to make them like you.For life goes not backward nor tarries with yesterday.You are the bows from which your children as living arrows are sent forth...................On GivingThen said a rich man, "Speak to us of Giving."And he answered:You give but little when you give of your possessions.It is when you give of yourself that you truly give.For what are your possessions but things you keep and guard for fear you may need them tomorrow?And tomorrow, what shall tomorrow bring to the overprudent dog burying bones in the trackless sand as he follows the pilgrims to the holy city?And what is fear of need but need itself?Is not dread of thirst when your well is full, thirst that is unquenchable?There are those who give little of the much which they have - and they give it for recognition and their hidden desire makes their gifts unwholesome.And there are those who have little and give it all.These are the believers in life and the bounty of life, and their coffer is never empty.There are those who give with joy, and that joy is their reward.And there are those who give with pain, and that pain is their baptism.
......................
On Eating & Drinking
Then an old man, a keeper of an inn, said,
"Speak to us of Eating and Drinking.
"And he said:Would that you could live on the fragerance of the earth, and like an air plant be sustained by the light.But since you must kill to eat, and rob the young of its mother's milk to quench your thirst, let it then be an act of worship,And let your board stand an altar on which the pure and the innocent of forest and plain are sacrificed for that which is purer and still more innocent in many.When you kill a beast say to him in your heart,"By the same power that slays you, I to am slain; and I too shall be consumed. For the law that delivered you into my hand shall deliver me into a mightier hand.Your blood and my blood is naught but the sap that feeds the tree of heaven."And when you crush an apple with your teeth, say to it in your heart,"Your seeds shall live in my body
............................
On Work
Then a ploughman said,"Speak to us of Work."
And he answered, saying:You work that you may keep pace with the earth and the soul of the earth.For to be idle is to become a stranger unto the seasons, and to step out of life's procession, that marches in majesty and proud submission towards the infinite.When you work you are a flute through whose heart the whispering of the hours turns to music.Which of you would be a reed, dumb and silent, when all else sings together in unison? Always you have been told that work is a curse and labour a misfortune.But I say to you that when you work you fulfil a part of earth's furthest dream, assigned to you when that dream was born,And in keeping yourself with labour you are in truth loving life,And to love life through labour is to be intimate with life's inmost secret.But if you in your pain call birth an affliction and the support of the flesh a curse written upon your brow, then I answer that naught but the sweat of your brow shall wash away that which is written
......................
On Joy & Sorrow
Then a woman said, "Speak to us of Joy and Sorrow."And he answered:Your joy is your sorrow unmasked.And the selfsame well from which your laughter rises was oftentimes filled with your tears.And how else can it be?The deeper that sorrow carves into your being, the more joy you can contain.Is not the cup that hold your wine the very cup that was burned in the potter's oven?And is not the lute that soothes your spirit, the very wood that was hollowed with knives?When you are joyous, look deep into your heart and you shall find it is only that which has given you sorrow that is giving you joy.When you are sorrowful look again in your heart, and you shall see that in truth you are weeping for that which has been your delight.Some of you say, "Joy is greater than sorrow," and others say, "Nay, sorrow is the greater."But I say unto you, they are inseparable
.....................
On Houses
Then a mason came forth and said,
"Speak to us of Houses."And he answered and said:Build of your imaginings a bower in the wilderness ere you build a house within the city walls.For even as you have home-comings in your twilight, so has the wanderer in you, the ever distant and alone.Your house is your larger body.It grows in the sun and sleeps in the stillness of the night; and it is not dreamless. Does not your house dream? And dreaming, leave the city for grove or hilltop?Would that I could gather your houses into my hand, and like a sower scatter them in forest and meadow.Would the valleys were your streets, and the green paths your alleys, that you might seek one another through vineyards, and come with the fragrance of the earth in your garments.But these things are not yet to be.In their fear your forefathers gathered you too near together. And that fear shall endure a little longer. A little longer shall your city walls separate your hearths from your fields
..........................
On Clothes
And the weaver said, "Speak to us of Clothes."And he answered:Your clothes conceal much of your beauty, yet they hide not the unbeautiful.And though you seek in garments the freedom of privacy you may find in them a harness and a chain.Would that you could meet the sun and the wind with more of your skin and less of your raiment,For the breath of life is in the sunlight and the hand of life is in the wind.Some of you say, "It is the north wind who has woven the clothes to wear."But shame was his loom, and the softening of the sinews was his thread.And when his work was done he laughed in the forest.Forget not that modesty is for a shield against the eye of the unclean.And when the unclean shall be no more, what were modesty but a fetter and a fouling of the mind?And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair
...................
On Buying & Selling
And a merchant said, "Speak to us of Buying and Selling."And he answered and said:To you the earth yields her fruit, and you shall not want if you but know how to fill your hands.It is in exchanging the gifts of the earth that you shall find abundance and be satisfied.Yet unless the exchange be in love and kindly justice, it will but lead some to greed and others to hunger.When in the market place you toilers of the sea and fields and vineyards meet the weavers and the potters and the gatherers of spices, -Invoke then the master spirit of the earth, to come into your midst and sanctify the scales and the reckoning that weighs value against value.And suffer not the barren-handed to take part in your transactions, who would sell their words for your labour.To such men you should say,"Come with us to the field, or go with our brothers to the sea and cast your net;For the land and the sea shall be bountiful to you even as to us."And if there come the singers and the dancers and the flute players, - buy of their gifts also.
..........................
On Crime & Punishment
Then one of the judges of the city stood forth and said, "Speak to us of Crime and Punishment."And he answered saying:It is when your spirit goes wandering upon the wind,That you, alone and unguarded, commit a wrong unto others and therefore unto yourself.And for that wrong committed must you knock and wait a while unheeded at the gate of the blessed.Like the ocean is your god-self;It remains for ever undefiled.And like the ether it lifts but the winged.Even like the sun is your god-self;It knows not the ways of the mole nor seeks it the holes of the serpent.But your god-self does not dwell alone in your being.Much in you is still man, and much in you is not yet man,But a shapeless pigmy that walks asleep in the mist searching for its own awakening.And of the man in you would I now speak
..................
On Laws
Then a lawyer said,
"But what of our Laws, master?"And he answered:You delight in laying down laws,Yet you delight more in breaking them.Like children playing by the ocean who build sand-towers with constancy and then destroy them with laughter.But while you build your sand-towers the ocean brings more sand to the shore,And when you destroy them, the ocean laughs with you.Verily the ocean laughs always with the innocent.But what of those to whom life is not an ocean, and man-made laws are not sand-towers,But to whom life is a rock, and the law a chisel with which they would carve it in their own likeness?What of the cripple who hates dancers?What of the ox who loves his yoke and deems the elk and deer of the forest stray and vagrant things?What of the old serpent who cannot shed his skin, and calls all others naked and shameless?
..........................
On Freedom
And an orator said,
"Speak to us of Freedom."And he answered:At the city gate and by your fireside I have seen you prostrate yourself and worship your own freedom,Even as slaves humble themselves before a tyrant and praise him though he slays them.Ay, in the grove of the temple and in the shadow of the citadel I have seen the freest among you wear their freedom as a yoke and a handcuff.And my heart bled within me; for you can only be free when even the desire of seeking freedom becomes a harness to you, and when you cease to speak of freedom as a goal and a fulfillment.You shall be free indeed when your days are not without a care nor your nights without a want and a grief,But rather when these things girdle your life and yet you rise above them naked and unbound.And how shall you rise beyond your days and nights unless you break the chains which you at the dawn of your understanding have fastened around your noon hour?In truth that which you call freedom is the strongest of these chains, though its links glitter in the sun and dazzle the eyes.
...................
On Reason & Passion
And the priestess spoke again and said:
"Speak to us of Reason and Passion."And he answered saying:Your soul is oftentimes a battlefield, upon which your reason and your judgment wage war against passion and your appetite.Would that I could be the peacemaker in your soul, that I might turn the discord and the rivalry of your elements into oneness and melody.But how shall I, unless you yourselves be also the peacemakers, nay, the lovers of all your elements?Your reason and your passion are the rudder and the sails of your seafaring soul.If either your sails or our rudder be broken, you can but toss and drift, or else be held at a standstill in mid-seas.For reason, ruling alone, is a force confining; and passion, unattended, is a flame that burns to its own destruction.Therefore let your soul exalt your reason to the height of passion; that it may sing;And let it direct your passion with reason, that your passion may live through its own daily resurrection, and like the phoenix rise above its own ashes
.................
On Pain
And a woman spoke, saying,
"Tell us of Pain."And he said:Your pain is the breaking of the shell that encloses your understanding.Even as the stone of the fruit must break, that its heart may stand in the sun, so must you know pain.And could you keep your heart in wonder at the daily miracles of your life, your pain would not seem less wondrous than your joy;And you would accept the seasons of your heart, even as you have always accepted the seasons that pass over your fields.And you would watch with serenity through the winters of your grief.Much of your pain is self-chosen.It is the bitter potion by which the physician within you heals your sick self.Therefore trust the physician, and drink his remedy in silence and tranquillity:For his hand, though heavy and hard, is guided by the tender hand of the Unseen,And the cup he brings, though it burn your lips, has been fashioned of the clay which the Potter has moistened with His own sacred tears
............
On Self-Knowledge
And a man said, "Speak to us of Self-Knowledge."And he answered, saying:Your hearts know in silence the secrets of the days and the nights.But your ears thirst for the sound of your heart's knowledge.You would know in words that which you have always know in thought.You would touch with your fingers the naked body of your dreams.And it is well you should.The hidden well-spring of your soul must needs rise and run murmuring to the sea;And the treasure of your infinite depths would be revealed to your eyes.But let there be no scales to weigh your unknown treasure;And seek not the depths of your knowledge with staff or sounding line.For self is a sea boundless and measureless.Say not, "I have found the truth," but rather, "I have found a truth."Say not, "I have found the path of the soul." Say rather, "I have met the soul walking upon my path."For the soul walks upon all paths.The soul walks not upon a line, neither does it grow like a reed.The soul unfolds itself, like a lotus of countless petals.
................
On Teaching
Then said a teacher,
"Speak to us of Teaching."And he said:No man can reveal to you aught but that which already lies half asleep in the dawning of our knowledge.The teacher who walks in the shadow of the temple, among his followers, gives not of his wisdom but rather of his faith and his lovingness.If he is indeed wise he does not bid you enter the house of wisdom, but rather leads you to the threshold of your own mind.The astronomer may speak to you of his understanding of space, but he cannot give you his understanding.The musician may sing to you of the rhythm which is in all space, but he cannot give you the ear which arrests the rhythm nor the voice that echoes it.And he who is versed in the science of numbers can tell of the regions of weight and measure, but he cannot conduct you thither.For the vision of one man lends not its wings to another man.And even as each one of you stands alone in God's knowledge, so must each one of you be alone in his knowledge of God and in his understanding of the earth.
......................
On Friendship
And a youth said, "Speak to us of Friendship."Your friend is your needs answered.He is your field which you sow with love and reap with thanksgiving.And he is your board and your fireside.For you come to him with your hunger, and you seek him for peace.When your friend speaks his mind you fear not the "nay" in your own mind, nor do you withhold the "ay."And when he is silent your heart ceases not to listen to his heart;For without words, in friendship, all thoughts, all desires, all expectations are born and shared, with joy that is unacclaimed.When you part from your friend, you grieve not;For that which you love most in him may be clearer in his absence, as the mountain to the climber is clearer from the plain.And let there be no purpose in friendship save the deepening of the spirit.For love that seeks aught but the disclosure of its own mystery is not love but a net cast forth: and only the unprofitable is caught.And let your best be for your friend.If he must know the ebb of your tide, let him know its flood also.
..............
On Talking
And then a scholar said, "Speak of Talking."And he answered, saying:You talk when you cease to be at peace with your thoughts;And when you can no longer dwell in the solitude of your heart you live in your lips, and sound is a diversion and a pastime.And in much of your talking, thinking is half murdered.For thought is a bird of space, that in a cage of words many indeed unfold its wings but cannot fly.There are those among you who seek the talkative through fear of being alone.The silence of aloneness reveals to their eyes their naked selves and they would escape.And there are those who talk, and without knowledge or forethought reveal a truth which they themselves do not understand.And there are those who have the truth within them, but they tell it not in words.In the bosom of such as these the spirit dwells in rhythmic silence.When you meet your friend on the roadside or in the market place, let the spirit in you move your lips and direct your tongue.Let the voice within your voice speak to the ear of his ear;
........................
On Time
And an astronomer said, "Master, what of Time?"And he answered:You would measure time the measureless and the immeasurable.You would adjust your conduct and even direct the course of your spirit according to hours and seasons.Of time you would make a stream upon whose bank you would sit and watch its flowing.Yet the timeless in you is aware of life's timelessness,And knows that yesterday is but today's memory and tomorrow is today's dream.And that that which sings and contemplates in you is still dwelling within the bounds of that first moment which scattered the stars into space.Who among you does not feel that his power to love is boundless?And yet who does not feel that very love, though boundless, encompassed within the centre of his being, and moving not form love thought to love thought, nor from love deeds to other love deeds?And is not time even as love is, undivided and paceless?But if in you thought you must measure time into seasons, let each season encircle all the other seasons,
..................
On Good & Evil
And one of the elders of the city said, "Speak to us of Good and Evil."And he answered:Of the good in you I can speak, but not of the evil.For what is evil but good tortured by its own hunger and thirst?Verily when good is hungry it seeks food even in dark caves, and when it thirsts, it drinks even of dead waters.You are good when you are one with yourself.Yet when you are not one with yourself you are not evil.For a divided house is not a den of thieves; it is only a divided house.And a ship without rudder may wander aimlessly among perilous isles yet sink not to the bottom.You are good when you strive to give of yourself.Yet you are not evil when you seek gain for yourself.For when you strive for gain you are but a root that clings to the earth and sucks at her breast.Surely the fruit cannot say to the root, "Be like me, ripe and full and ever giving of your abundance."For to the fruit giving is a need, as receiving is a need to the root.
....................
On Prayer
Then a priestess said, "Speak to us of Prayer."And he answered, saying:You pray in your distress and in your need; would that you might pray also in the fullness of your joy and in your days of abundance.For what is prayer but the expansion of yourself into the living ether?And if it is for your comfort to pour your darkness into space, it is also for your delight to pour forth the dawning of your heart.And if you cannot but weep when your soul summons you to prayer, she should spur you again and yet again, though weeping, until you shall come laughing.When you pray you rise to meet in the air those who are praying at that very hour, and whom save in prayer you may not meet.Therefore let your visit to that temple invisible be for naught but ecstasy and sweet communion.For if you should enter the temple for no other purpose than asking you shall not receive.And if you should enter into it to humble yourself you shall not be lifted:Or even if you should enter into it to beg for the good of others you shall not be heard
.......................
On Pleasure
Then a hermit, who visited the city once a year, came forth and said, "Speak to us of Pleasure."And he answered, saying:Pleasure is a freedom song,But it is not freedom.It is the blossoming of your desires,But it is not their fruit.It is a depth calling unto a height,But it is not the deep nor the high.It is the caged taking wing,But it is not space encompassed.Ay, in very truth, pleasure is a freedom-song.And I fain would have you sing it with fullness of heart; yet I would not have you lose your hearts in the singing.Some of your youth seek pleasure as if it were all, and they are judged and rebuked.I would not judge nor rebuke them. I would have them seek.
..........
On Beauty
And a poet said, "Speak to us of Beauty."Where shall you seek beauty, and how shall you find her unless she herself be your way and your guide?And how shall you speak of her except she be the weaver of your speech?The aggrieved and the injured say, "Beauty is kind and gentle.Like a young mother half-shy of her own glory she walks among us."And the passionate say, "Nay, beauty is a thing of might and dread.Like the tempest she shakes the earth beneath us and the sky above us."The tired and the weary say, "beauty is of soft whisperings. She speaks in our spirit.Her voice yields to our silences like a faint light that quivers in fear of the shadow."But the restless say, "We have heard her shouting among the mountains,And with her cries came the sound of hoofs, and the beating of wings and the roaring of lions."At night the watchmen of the city say, "Beauty shall rise with the dawn from the east."And at noontide the toilers and the wayfarers say, "we have seen her leaning over the earth from the windows of the sunset."
..............
On Religion
And an old priest said, "Speak to us of Religion."And he said:Have I spoken this day of aught else?Is not religion all deeds and all reflection,And that which is neither deed nor reflection, but a wonder and a surprise ever springing in the soul, even while the hands hew the stone or tend the loom?Who can separate his faith from his actions, or his belief from his occupations?Who can spread his hours before him, saying, "This for God and this for myself; This for my soul, and this other for my body?"All your hours are wings that beat through space from self to self.He who wears his morality but as his best garment were better naked.The wind and the sun will tear no holes in his skin.And he who defines his conduct by ethics imprisons his song-bird in a cage.The freest song comes not through bars and wires.And he to whom worshipping is a window, to open but also to shut, has not yet visited the house of his soul whose windows are from dawn to dawn.
..........
On Death
Then Almitra spoke, saying, "We would ask now of Death."And he said:You would know the secret of death.But how shall you find it unless you seek it in the heart of life?The owl whose night-bound eyes are blind unto the day cannot unveil the mystery of light.If you would indeed behold the spirit of death, open your heart wide unto the body of life.For life and death are one, even as the river and the sea are one.In the depth of your hopes and desires lies your silent knowledge of the beyond;And like seeds dreaming beneath the snow your heart dreams of spring.Trust the dreams, for in them is hidden the gate to eternity.Your fear of death is but the trembling of the shepherd when he stands before the king whose hand is to be laid upon him in honour.Is the shepherd not joyful beneath his trembling, that he shall wear the mark of the king?Yet is he not more mindful of his trembling?
..............
The Farewell
And now it was evening.And Almitra the seeress said, "Blessed be this day and this place and your spirit that has spoken."And he answered, Was it I who spoke? Was I not also a listener?Then he descended the steps of the Temple and all the people followed him. And he reached his ship and stood upon the deck.And facing the people again, he raised his voice and said:People of Orphalese, the wind bids me leave you.Less hasty am I than the wind, yet I must go.We wanderers, ever seeking the lonelier way, begin no day where we have ended another day; and no sunrise finds us where sunset left us.Even while the earth sleeps we travel.We are the seeds of the tenacious plant, and it is in our ripeness and our fullness of heart that we are given to the wind and are scattered.Brief were my days among you, and briefer still the words I have spoken.But should my voice fade in your ears, and my love vanish in your memory, then I will come again,And with a richer heart and lips more yielding to the spirit will I speak.

ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ



ΤΟΤΕ, βγηκε μπροστα ενας χτίστης και είπε,
Μίλησέ μας για τα Σπίτια.

Κι εκεινος αποκρίθηκε και είπε:

Χτίστε από τη φαντασία σας ενα κιόσκι στην ερημιά, πριν χτίσετε ενα σπίτι μέσα στα τείχη της πόλης.

Γιατι όπως αγαπατε τό γυρισμό στό σπίτι σας τό σούρουπο, ετσι κι ό όδοιπόρος που είναι μέσα σας αγαπα τό μακρινό και τό μοναχικό.

Τό σπίτι σας είναι τό μεγάλο σώμα σας. Ζεί με τόν ηλιο και κοιμαται στην ήσυχία της νύχτας κι ό ύπνος του δεν είναι δίχως όνειρα. Μήπως δεν ονειρεύεται τό σπίτι σας; κι όταν ονειρεύεται, δε φεύγει από την πόλη για να βρεθεί στα περιβόλια και τις λοφοκορφές;

Μακάρι να μπορουσα να μαζέψω τα σπίτια σας μέσα στη φούχτα μου, και σα σποορέας να τα διασκορπίσω στα δάση και στα λιβάδια.

Μακάρι οί κοιλάδες να ήταν οί δρόμοι σας, και τα πράσινα μονοπάτια οί αλλέες σας, για να πηγαίνετε ό ενας στόν άλλο μέσα από τα αμπέλια, και να ερχεστε με τό άρωμα της γης στα ρουχα σας.

Αλλα αυτα δεν είναι ακόμα ή ώρα για να γίνουν.

Μέσα στό φόβο τους οί πρόγονοί σας σας μάζεψαν πολυ κοντά μαζί. Κι αυτός ό φόβος θα κρατήσει λίγο ακόμα. Λίγο ακόμα τα τείχη της πόλης θα χωρίζουν τα τζάκια σας από τα χωράφια σας

Και πειτε μου, λαε της Όρφαλεζίας, τί εχετε μέσα σ' αυτα τα σπίτια; Και τί φυλατε πίσω από τις αμπαρωμένες πόρτες;

'Έχετε ειρήνη, έχετε την ησυχη oρμή που φανερώνει τη δύναμή σας;

'Έχετε αναμνήσεις, αστραφτερα τόξα που συνδέουν τις κορυφες της ψυχης;

"Εχετε ομορφιά, που οδηγει την καρδια απο τα πράγματα που φτιάχτηκαν απο ξύλο και πέτρα προς το ίερο βουνό;

Πειτε μου, εχετε αυτα τα πράγματα στα σπίτια σας;

'Ή εχετε μόνο ανεση, και την ήδονη της ανεσης,
αυτο το ύπουλο πράγμα που μπαίνει στα σπίτια σας σαν καλεσμένος, υστερα γίίνεται φιλοξενούμενος, και μετα αφέντης;

Ναί, κι ύστερα γίνεται δαμαστής, και με το μαστίγιο και το αγκιστρο κάνει τους πιο μεγάλους σας πόθους σα φοβισμένα κουτάβια.

Μ' όλο που τα χέρια του είναι μεταξοντυμένα, ή καρδιά του ειναι σιδερένια.

Σας νανουρίζει και σας αποκοιμίζει μόνο για να στέκεται πλάι στο κρεβάtι σας και
να εμπαίζει την αξιοπρέπεια της σάρκας. 'Εξευτελίζει τις γερες αισθήσεις σας, και τΙς ακουμπα στην ψύχα του αγκαθιου σαν ευθραυστα αγγεΙα.

Πραγματικά, ό πόθος για ανεση σκοτώνει. τό πάθος της ψυχης σας, και ϋστερα βαδίζει μορφάζοντας αγρια στην επικήδεια πομπή σας.' Άλλα εσεις, παιδια του διαστήματος,
εσεις που δεν αναπαύεστε στην ανάπαυση, δε θα παγιδευτειτε, οϋτε θα δαμαστεΙτε.

Τό σπίτι σας δε θα ειναι αγκυρα, αλλα κατάρτι.

Δε θα ειναι λαμπερό κάλυμμα που σκεπάζει μια πληγή, αλλα βλέφαρο που προστατεύει τό μάτι.

Δε θα μαζεύετε τα φτερά σας για να περρνατε από τις πόρτες, ουτε θα σκύβετε τα κεφάλια σας για να μη χτυπήσουν στό ταβάνι, ούτε θα φοβάστε να ανασάνετε για να μη ραγίσουν και πέσουν οί τοιχοι.

Δε θα κατοικειτε σε τάφους που εφτιαξαν οί νεκροι για τους ζωντανούς.

Και μ' όλη τη μεγαλοπρέπεια και λαμπράδα του, τό σπίτι σας δε θα φυλα τα μυστικά σας, οϋτε θα στεγάζει τις λαχτάρες σας.

Γιατί, αυτό που ειναι απειρο μέσα σας, κατοικεί στα δώματα του ουρανου, που πόρρτα του ειναι ή πρωινη πάχνη, και παράθυρά του τα τραγούδια και ή σιωπη της νύχτας.

AYTOΓΝΩΣΙΑ

KAI, KAΠOΙOΣ άντρας είπε,
Μίλησέ μας για την Αυτογνωσια.

Κι εκείνος απάντησε λέγοντας:

Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλα τα μυστικα των ήμερων και των νυχτων.

Άλλα τ' αφτιά σας διψουν για τόν ήχο της γνώσης της καρδιας σας.

Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη.

Θέλετε ν' αγγίξετε με τα δάχτυλά σας τό γυμνό σωμα των ονείρων σας.


Γιατι ή ψυχη περπατα πάνω σ' δλα τα μονοπάτια.

Ή ψυχη δεν περπατα πάνω σε μια γραμμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.

Ή ψυχη ξεδιπλώνεται, δπως ό λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα.

Και είναι καλό που τό θέλετε.

Τό κρυφό πηγάδι της ψυχης σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας πρός τη θάλασσα·

Και ό θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφτεί στα μάτια σας.

Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριες για να ζυγίζουν τόν άγνωστο θησαυρό σας και μη μετρατε τα βάθη της γνώσης σας με τό βυθομετρικό κοντάρι ή τό σχοινί.

Γιατι ό εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη·

Μη λέτε, «Βρηκα την αλήθεια», αλλα να λέτε, «Βρηκα μιαν αλήθεια».

Μη λέτε, «Βρηκα τό μονοπάτι της ψυχης», αλλα να λέτε, «Συνάντησα την ψυχη που περπατουσε στό μονοπάτι μου».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ



Κι ενας νέος είπε,
Μίλησέ μας για τη Φιλία.

Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:

Ό φίλος σας είναι ή εκπλήρωση των αναγκων σας.

Είναι τό χωράφι σας που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε μ' ευγνωμοσύνη.

Και είναι τό τραπέζι σας και τό παραγώνι σας.

Γιατι πηγαίνετε στό φίλο με την πείνα σας, και τόν αναζητατε για τη γαλήνη σας.

Γιατι ή αγάπη που γυρεύει κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δικου της μυστηρίου δεν είναι αγάπη παρα ενα δίχτυ που ρίχνεται στη θάλασσα και μόνο τό ανώφελο θα πιάσει.

'Όταν ό φίλος σας εκφράζει τις σκέψεις του, δε φοβάστε τό όχι στη δική σας σκέψη, ουτε αποσιωπατε τό ναι.

Και όταν εκείνος είναι σιωπηλός, ή καρδιά σας δεν παύει για ν' ακούσει την καρδιά του'

Γιατι στη φιλία, όλες οι σκέψεις, όλες οι επιθυμίες, όλες οι προσδοκίες γεννιουνται καί μοιράζονται χωρις λέξεις, με χαρα που είναι άφωνη.

'Όταν χωρίζεσαι από τό φίλο σου, δε λυπασαι.

'Γιατί αυτό που αγαπας πιο πολυ σ' αυτόν μπορεί να είναι πιό φανερό στην απουσία του, όπως ό όρειβάτης βλέπει πιό καθαρα τό βουνό από την πεδιάδα .

Και μη βάζετε κανένα σκοπό στη φιλία εκτός από τό βάθαιμα του πνεύματος.

Καί δίνετε τό καλύτερο έαυτό σας στό φίλο σας.

Άφου θα γνωρίσει την άμπωτη του κυμάτος σας, δωστε του να γνωρίσει καί την παλίρροιά του.

Είναι ό φίλος σας κάτι που θα 'πρεπε να γυρεύετε όταν εχετε ώρες που θέλετε να σκοτώσετε;

Καλύτερα να γυρεύετε τό φίλο σας πάντα όταν εχετε ώρες να ζήσετε.

Γιατί εργο του φίλου είναι να εκπληρώσει τις ανάγκες σας, αλλα όχι να γεμίσει τό κενό σας.

Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να ύπάρχει γέλιο, και μοίρασμα χαρας.

Γιατί στίς δροσοστάλες των μικρων πραγμάτων ή καρδια βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει.

ΔΙΔΑΧΗ


ΤΟΤΕ, ενας δάσκαλος είπε, Μίλησέ μας για τη Διδαχή.

Κι εκείνος είπε:

Κανένας ανθρωπος δεν μπορεί ν' αποκαλύψει σε σας τίποτε αλλο εκτος απο εκείνο που βρίσκεται κιόλας μισοξύπνιο στη χαραυγη της γνώσης σας.

Ό δάσκαλος περιδιαβάζει στη σκια του ναου, ανάμεσα στους μαθητές του, δε δίνει απο τη σοφία του αλλα μαλλον απο την πίστη καΙ την αγάπη του.

'Άν ειvαι πραγματικα σοφός, δε σας προσκαλεί ποτέ.στο σπίτι της σοφίας του, αλλά, μάλλο σας οδηγεί στο κατώφλι του δικου σας νου.

Ο αστρονόμος μπορεί να σας μιλήσει για τη γνώση του που εχει για το διάστημα, αλλα δεν μπορεί να σας δώσει τη γνώση του.

·0 μουσικος μπορεί να σας τραγουδήσει για το ρυθμο που ύπάρχει σε όλόκληρο το διάστημα, αλλα δεν μπορεί να σας δώσει το αφτί που συλλαμβάνει το ρυθμό, οϋτε τη φωνη που τον αντιλαλεί.

Κι εκείνος που είναι εμπειρος στην επιστήμη τών αριθμών, μπορεί να σας πεί για τα μέτρα και τα σταθμά, αλλα δεν μπορεί να σας όδηγήσει στην περιοχή τους.

Γιατί το όραμα ένος ανθρώπου δεν μπορεί να δανείσει τα φτερά του στον αλλο ανθρωπο.

Και όπως καθένας απο σας στέκεται μόνος στη γνώση του Θεου,
ετσι πρέπει καθένας από σας να είναι μόνος στη δική του γνώση για τό Θεό και στη δική του κατανόηση της γης.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ



ΜΕΤΑ, ενας από τους δικαστες της πόόλης βγηκε μπροστα και εΙπε,

-Μίλησέ μας για το 'Έγκλημα και την Τιμωρία.

Κι εκεινος αποκρίθηκε, λέγοντας:

Είναι σταν, η ψυχή σου περιπλανιέται στον ανεμο,
που εσύ, μόνος και αφύλαχτος, κάνεις αδίκημα στους αλλους και έπομένως στόν έαυτό σου.
Και γι' αυτο το αδίκημα που διέπραξες όφείλεις να κρούσεις και να περιμένεις λίγο καιρο αφύλαχτος στην πόρτα του ευλογημένου.
Σαν τόν ωκεανό είναι τό θεϊκό σου είναι· Και μένει πάντα αμόλυντο.
Και σαν τόν αιθέρα δεν ανυψώνει παρα μόνο αυτους που εχουν φτερά.
Άκόμα και σαν τόν ηλιο είναι τό θεϊκό σου είναι"

Δε γνωρίζει τους ύπόγειους δρόμους του τυφλοπόντικα ουτε γυρεύει τις τρύπες του έρπετου.
Άλλα τό θεϊκό σου ειναι δεν κατοικει μόνο μέσα στην ϋπαρξή σου.
Πολλα από όσα είναι μέσα σου είναι ακόμα ανθρωπος, και πολλα απ' αυτα δεν είναι ακόμα ανθρωπος,
Άλλα ενας αμορφος πυγμαίος που προχωρεί κοιμισμένος μέσα στην ομίχλη ψάχνοντας για τό ξύπνημά του.


Και για τόν ανθρωπο που βρίσκεται μέσα σου θα ηθελα τώρα να μιλήσω.
Γιατι αυτός είναι που γνωρίζει τό εγκλημα και την τιμωρία του εγκλήματος, και όχι ό θεϊκος σου έαυτός οϋτε ό πυγμαιος που ζει στη σκοτεινιά.
Πολλες φορες σε ακουσα να μιλας για κάποιον που διέπραξε αδίκημα ώσαν αυτός να μην ηταν ενας από δλους σας, αλλα ενας ξένος για σας, ενας παρείσακτος στόν κόσμο σας.

Έγω δμως σας λέω δτι δπως ό αγιος και ό δίκαιος δεν μπορει να ύψωθει πάνω από το πιό ψηλό σημειο που βρίσκεται σε καθένα από σας,
'Έτσι κι ό πονηρός κι ό αδύνατος δεν μπορουν να πέσουν πιό χαμηλα από τό χαμηλότερο σημειο που βρίσκεται πάλι μέσα στόν καθένα σας.
Κι όπως τό ενα μόνο φύλλο δεν κιτρινίζει παρα μονάχα με τη βουβη γνώση όλου του δέντρου,
'Έτσι κι ό παραβάτης δεν μπορει να κάνει αδίκημα χωρις την κρυφη θέληση δλων σας.
Σα μια πομπη βαδίζετε δλοι μαζι πρός τό θεϊκό σας έαυτό.

Έσεις είστε ό δρόμος και οΙ όδοιπόροι. Κι δταν κάποιος από σας πέφτει,
τό πέσιμό του είναι για κείνους που ακολουθουν, μια προφύλαξη ενάντια στην πέτρα δπου μπορουν να σκουντουφλήσουν.
Ναί, και τό πέσιμό του είναι και απ' αυτους που είναι μπροστά του, πού, μ' δλο που είχαν πιό γρήγορο και πιο σίγουρο βημα, ώστόσο δεν εβγαλαν τό πέτρινο εμπόδιο από τό δρόμο.

Και θα πω ακόμα, παρ' δλο που ή λέξη μπορει να είναι βαρια για την καρδιά σας: ·0 δολοφονημένος δεν είναι χωρις ευθύνη για το θάνατό του, κι ό ληστεμένος φταίει κι ό ιδιος για τό λήστεμά του.

Οί δίκαιοι δεν ειναι αθωοι για τις πράξεις των πονηρων,
Κι εκείνος με τα καθαρα χέρια δεν είναι ανεύθυνος για τις πράξεις του κακούργου.
Ναί, ό ενοχος είναι πολλες φορες το θύμα του κακοποιημένου.
Κι ακόμα πιο συχνα ό καταδικασμένος είναι εκεινος που κουβαλα το φορτίο για λογαριασμο των αθώων και των ακατάκριτων.

Δεν μπορειτε να ξεχωρίσετε τόν δίκαιο απο τόν (ίδικο και τον καλο απο τον πονηρό' Γιατι κι οί δυο στέκονται μαζι μπροστα στο πρόσωπο του ηλιου καθως ή μαύρη και ή ασπρη κλωστη ύφαίνονται μαζί.
Κι όταν ή μαύρη κλωστη σπάζει, ό ύφαντουργός θα προσέξει όλο τό ύφασμα, και θα εξετάσει επίσης και τον αργαλειό.

Άν κάποιος απο σας φέρει μπροστα στη δικαιοσύνη την απιστη σύζυγο,
Θα πρέπει επίσης να ζυγίσει την καρδια του συζύγου της στη ζυγαριά, και να μετρήσει την ψυχή του με μέτρα.
Και αυτός που θα καταδίκαζε σε μαστίγωμα τόν αδικητή, θα πρέπει να ερευνήσει και την ψυχή του αδικημένου.

'Άν κάποιος από σας θα ήθελε να τιμωρήσει στό ονομα της δικαιοσύνης και να κατεβάσει τό τσεκούρι πάνω στό κακό δέντρο, θα πρέπει να κοιτάξει και τις ρίζες του'
Και τότε αληθινα θα δει δτι οι ρίζες του καλου και του κακου, του καρποφόρου και του ακαρπου, ειναι τυλιγμένες όλες μαζι στη σιωπηλη καρδια της γης.

Κι εσεις δικαστες που θέλετε να ειστε δίκαιοι.
Τί κρίση θα βγάλετε γι' αυτόν που αν και ειναι τίμιος στα χέρια ειναι όμως κλέφτης στη σκέψη;
Και ποιά ποινη θα βάζατε σ αυτον που σκοτώνει τη σάρκα, αλλα δολοφονειται ό ίδιος στην ψυχή;
Και πως θα τιμωρήσετε εκεινον που στην πράξη είναι δόλιος και καταπιεστής,
Άλλα που είναι κι ό ίδιος αδικημένος και εξευτελισμένος;
Και πως θα τιμωρήσετε εκεί νους που οι
τύψεις τους ειναι κιόλας πολυ μεγαλύτερες από τα αδικήματά τους;

Δεν ειναι οι τύψεις ή δικαιοσύνη που απονέμει δ ίδιος εκείνος νόμος που εσείς θέλετε να ύπηρετείτε;
Δεν μπορείτε δμως να βάλετε τύψεις στην καρδια του αθώου, ούτε να τις αφαιρέσετε από την καρδια του ενόχου.
Άπρόσκλητες οι τύψεις θα καλουν μέέσα στη νύχτα, ετσι που οι άνθρωποι να ξυπνουν και να αντικρύζουν τόν έαυτό τους.
Κι εσείς που θέλετε να κατανοήσετε τη δικαιοσύνη, πως θα τό μπορέσετε, παρα μόνο αν αντικρύσετε δλες τις πράξεις στό πιο δυνατό και καθαρό φως;

Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι αυτοι που στέκονται όρθιοι και αυτοι που εχουν πέσει δεν ειναι παρα ενας άνθρωπος που στέκεται στό μισοσκόταδο ανάμεσα στη νύχτα του πυγμαίου έαυτου του και τη μέρα του θείου έαυτου του.

Και ότι ο γωνιόλιθος του ναου δε βρίσκεται ψηλότερα από τόν πιό χαμηλο λίθο στα θεμέλιά του.

17/1/09

ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΗ

Κι ενας εμπορος ειπε, Μίλησέ μας για την Άγορα και την Πώληση.
Κι εκεινος αποκρίθηκε και είπε: Η γη σας δίνει τους καρπούς της, κι εσεις δεν τους θέλετε παρα μόνο αν ξέρετε πως να γεμίσετε τις τσέπες σας.
Μονάχα με την ανταλλαγη των δώρων της γης θα βρειτε αφθονία και ίκανοποίηση.
Άλλα αν δεν κάνετε την ανταλλαγη αυτη με αγάπη, καλοσύνη και δικαιοσύνη, αυτη θα όδηγεί μερικους στην απληστία κι αλλους στην πείνα.
Γιατι τό χωράφι και ή θάλασσα θα δώσουν και σε σένα την αφθονία τους όπως και σε μας.»
Κι αν ερθουν στην αγορα οί τραγουδιστές,
οί χορευτες. και οί όργανοπαιχτες, - αγοράστε κι από τα δωρα τους.
Γιατι κι αυτοι είναι συλλέκτες καρπων και θυμιαμάτων, και αυτό που κουβαλουν, μ' όλο που είναι φτιαγμένο από όνειρα, είναι ρουχο και τροφη για την ψυχή σας.
'Όταν εσείς, εργάτες της θάλασσας, των αγρων και των αμπελιων συναντατε στην αγορα τους ύφαντές, τους αγγειοπλάστες και τους συλλέκτες των μπαχαρικων,
Καλέστε τό κυρίαρχο πνευμα της γης, να ερθει ανάμεσά σας, ν' αγιάσει τις ζυγαριες και τους λογαριασμους που εξισώνουν τις αξίες.
Και μην αφήσετε τόν ανθρωπο με τα στείρα χέρια να πάρει μέρος στις συναλλαγές σας, να σας πουλήσει τα λόγια του και να πάρει τό μόχθο σας.
Σ' εναν τέτοιον ανθρωπο, θά 'πρεπε να πειτε:
«'Έλα μαζί μας στό χωράφι, ή πήγαινε με τ' αδέρφια μας στη θάλασσα και ρίξε τό δίχτυ σου·
Και πριν φύγετε από την αγορά, "Κοιτάξτε κανεις να μη φύγει με αδεια χέρια.
Γιατι τό κυρίαρχο πνευμα της γης δε θα κοιμηθεί ειρηνικα πάνω στα φτερα του ανέμου ωσπου να ίκανοποιηθουν οί ανάγκες και του πιό ταπεινου από σας.

Share this post